بهشت گمشده نام اثریست حماسی که توسط شاعر انگلیسی قرن هفدهم جان میلتون
نوشته شده است. اولین چاپ این اثر در ده بخش و ده هزار بند مجزا در سال
۱۶۶۷ منتشر شد. چاپ دوم کتاب که به نظم و قافیه در آن بیشتر توجه شده بود
در دوازده بخش (به روش تقسیمبندی آنهئید اثر ویرژیل)
با بازنگری کلی و در سال ۱۶۷۴ منتشر شد. میلتون در نیمههای نگاشتن این
اثر بزرگ بینایی خود را بر اثر مطالعهٔ زیاد از دست داد و از آن پس آنچه را
که در ذهنش بود برای دخترانش بازگو میکرد و آنان به نگاشتن آن همت
میگماردند.
این حماسه روایت مسیحیست از سقوط انسان: وسوسهٔ آدم و حوا توسط فرشتهٔ رانده از درگاه ابلیس و بیرون رانده شدن آنها از باغ عدن بهشت.
درونمایهٔ اصلی کتاب به نوشتهٔ میلتون توجیه راه و روش خداست نسبت به
انسان؛ و روشن شدن گرفتاری بین بینش ابدی و لایزالی خداوندی و ارادی و
اختیاری بودن سرنوشت انسان. میلتون در این حماسه پاگانیسم و ادبیات کلاسیک یونانی و مسیحیت را با شعر در هم آمیخته است.